DE eng

Search in the Catalogues and Directories

Page: 1 2
Hits 1 – 20 of 22

1
La cultura española en la obra de Elsa Morante
García Melenchón, Francisco Javier. - : Universitat de Barcelona, 2016
In: TDX (Tesis Doctorals en Xarxa) (2016)
BASE
Show details
2
La cultura española en la obra de Elsa Morante
García Melenchón, Francisco Javier. - : Universitat de Barcelona, 2016
BASE
Show details
3
Noves dades sobre les proses disperses de Josep Carner. Els articles enviats a l’"Heraldo" de Madrid des d’Itàlia (1923-1924)
In: Marges, Els: revista de llengua i literatura; 2014: Núm.: 104; p. 34-91 (2014)
BASE
Show details
4
La traducción de la Arcadia de Sannazaro por Jerónimo Jiménez de Urrea (S. XVI). Estudio y edición crítica
Cañas Gallart, Cecilia. - : Universitat de Barcelona, 2013
In: TDX (Tesis Doctorals en Xarxa) (2013)
Abstract: En la fortuna de la Arcadia de Sannazaro en España desempeñaron un papel importante las traducciones, la primera de las cuales fue la versificación garcilasiana de un fragmento de la prosa VIII. La recepción de la obra del poeta napolitano tiene lugar en una etapa crucial de la evolución de la lengua y la literatura castellanas, momento en que la traducción adquiere gran influencia como vía de acceso a las obras maestras del Renacimiento. En 1547 veía la luz la primera versión íntegra de la Arcadia al cuidado de Diego Blasco de Garay, si bien sus traductores habían sido Diego López de Ayala, para las prosas, y Diego de Salazar para las églogas, estas últimas vertidas en metro castellano tradicional. Esta doble autoría evidencia la incomprensión, por entonces, del carácter orgánico del prosímetro y es un inicio a tener en cuenta desde el punto de vista del horizonte de expectativas en la recepción de la obra. De hecho las imitaciones españolas de la Arcadia se bifurcarían en una modalidad narrativa (donde las poesías cumplen una función netamente subordinada y secundaria) y en otra lírica, ésta última de influencia garcilasiana. Además de la traducción editada por Garay, hubo en el siglo XVI otras tres que quedaron inéditas: la de Jerónimo de Urrea, la de Juan Sedeño y la del Licenciado Viana. Todas ellas presentan la novedad de ofrecer las églogas en metro italiano, en un claro reflejo del auge alcanzado por las nuevas tendencias poéticas, y todas ellas se limitan a reelaborar la traducción de las prosas debida a López de Ayala. Pese a la novedad representada por estas tres versiones métricas de las églogas de Sannazaro, poca ha sido la atención recibida de la crítica, hasta el punto de que han seguido inéditas hasta hoy. Entre estas traducciones hemos tomado como objeto de nuestro estudio y edición la de Jerónimo Jiménez de Urrea, conocido sobre todo por su versión del Orlando furioso de Ariosto, y por la crítica que esa labor le mereció a Cervantes, un hecho del que no pudo no resentirse la recepción posterior de sus obras. Sin embargo, la contextualización de la traducción de Urrea y su comparación con las otras versiones inéditas ha permitido romper esta inercia y aportar una visión dinámica de su labor traductora, que aparece como un eslabón fundamental en el proceso de evolución del castellano en cuanto a lengua poética y de traducción. Con ello seguimos las recientes aportaciones de la crítica sobre la obra urreiana, añadiendo nuevos elementos de prueba para su justa valoración. La comparación entre las cuatro traducciones castellanas del siglo XVI (la editada en 1547 y las tres inéditas) evidencia complejos procesos que van desde el nivel morfológico y sintáctico, pasando por deslizamientos semánticos, hasta la métrica. Dada esta complejidad, para el análisis de las églogas hemos elegido un criterio selectivo e intensivo, centrándonos en la XII por considerarla paradigmática, mientras que para las prosas el estudio se extiende a su totalidad, además de incluir un análisis de la versificación garcilasiana de un fragmento de la prosa VIII. Ello ha permitido demostrar que, entre las tres traducciones inéditas, la de Urrea es la que presenta una estrategia de traducción más clara y coherente: intenta ser fiel al sentido y a la métrica, aunque ello suponga ceder en leves transposiciones léxicas, sin dejar por ello de reflejar rasgos característicos de la lengua sannazariana, debidamente conciliados con la índole del castellano y sin rebajar nunca el registro literario. Las variantes que ofrecen las numerosas correcciones (a nuestro juicio, autógrafas) presentes en el manuscrito, así como las modificaciones introducidas por Urrea al reelaborar la traducción ayaliana de las prosas, confirman ulteriormente estas tendencias, y a la vez confirman el carácter autógrafo del manuscrito, fruto, a nuestro entender, de una obra de madurez. Cabe, en efecto, precisar, que el Mss. 1469, conservado en la Biblioteca Nacional de España, contiene, además de la traducción de la Arcadia, otra obra de Urrea: el poema épico El Victorioso Carlos Quinto. Las Licencias y censuras que encabezan el códice (una de ellas, de Francisco de Mansilla, fechada en Zaragoza en 1579, otra de Alonso de Ercilla, limitada al Victorioso Carlos Quinto y fechada en 1584), así como la firma –del propio Mansilla– que rubrica ambos textos, y algunos pasajes de la Arcadia tachados con evidente intento censor, muestran que, tanto la traducción como el poema, habían pasado por un proceso previo a la estampa. El silencio en torno a los últimos años de vida de Urrea, y el olvido en el que muy pronto cayó su obra, parecen haber condicionado la suerte de este manuscrito, hasta hoy inédito. ; XVI th.c JERÓNIMO JIMÉNEZ DE URREA’S TRANSLATION OF SANNAZARO’S ARCADIA. AN ESSAY AND A CRITICAL EDITION. Sannazaro’s Arcadia was successful due to the important role played by translations. The first being Garcilaso’s verses of a fragment from prose VIII. The Italian poet’s acknowledgment of his work takes place at a decisive stage in the evolution of the Castilian Spanish language and literature, a period when translation became a means to access the Renaissance literary masterpieces. In 1547 the first full version of the Arcadia saw the light. It had been in charge of Diego Blasco de Garay; although Diego López de Ayala had translated the prose and Diego the Salazar the Eclogues; these written in traditional Castilian metres. This dual authorship evidences the misunderstanding, at that time, of the complementary and balanced character of the “prosímetro” – a harmonious compilation of prose and poetry. The “prosímetro” meant the starting point to be taken into account from the point of view of the expectations created prior to its editing. In fact, the Spanish imitations of the Arcadia would branch off into two separate ways: a narrative mode (in which the poems clearly play a subordinate and secondary role) and a lyric one fully influenced by the poet Garcilaso de la Vega. In addition to Blasco de Garay’s edited translation there were three more unpublished ones in the XVIth c.; the ones by Jerónimo de Urrea, Juan Sedaño and Licenciado Viana – a graduate from Seville. These three unpublished translations offer the novelty of the Italian metre in the Eclogues. This novelty shows the boom reached by the new tendencies in poetry. These new poetic tendencies are confined to the re-writing of the prose translations previously written by López de Ayala. Despite the novelty in metre shown in the unpublished versions of Sannazaro’s Eclogues, critics have paid so little attention that they have still remained unpublished nowadays. Among these translations, we have chosen as the object of our essay Jerónimo de Urrea’s edition. He is best-known for his version of Ariosto’s Orlando Furioso, and for the excellent reviews his work earned to Cervantes, as well, a fact that obviously did affect his later works. However, the contextualization of Urrea’s translation and its comparison to the other unpublished versions has made it possible to break this inertia and provide a dynamic view of his translation work; this being a crucial link in the evolution process of the Castilian language regarding poetry and translation. We are taking into account the recent contributions of criticism on Urrea’s work, adding new evidence for a fair assessment. The comparison among the four XVIth century Spanish translations (the one published in 1547 and the other unpublished three) reveals some complicated and tricky processes ranging from the morphological and syntactic to semantics and poetic metre. Given this difficulty, we have chosen an intensive and selective approach for the analysis of the Eclogues. We focus our interest in Eclogue XII as we consider it paradigmatic. We analyse the prose, though, to its fully extent, including an analysis of the prose fragment VIII composed in verse by Garcilaso de la Vega. All this work has proved that among the three unpublished translations, Urrea’s one shows a clearer and more coherent or consistent translation strategy. It attempts to be faithful and accurate to the meaning and metre, even if it means to make some minor concessions such as allowing lexical alterations or changes in sentences. Yet, showing distinctive features of Sannazaro’s language brought together with the character and nature of the Castillian language, never lowering down its literary register. The variations offered in the numerous corrections (from our point of view, being autograph) present in the manuscript, together with Urrea’s changes when reworking Ayala’s prose translation confirm these tendencies and the autograph character of the manuscript – we believe being the result of mature work - at the same time. It is absolutely necessary to pinpoint that “Mss.” 1469 kept in the Spanish National Library contains not only the Arcadia’’s translation, but also another piece of work by Urrea’s: The epic poem El Victorioso Carlos Quinto. The administrative licenses besides the Inquisition censorships that head the codex (one by Francisco de Mansilla dated in Zaragoza in 1579; another by Alonso de Ercilla, restricted to the Victorioso Carlos Quinto and dated in 1584) together with Mansilla’s own signature in both texts, and, some passages of the Arcadia which had been crossed out in an obvious attempt of censorship show that both, the translation and the poem, had undergone a pre-printing process. Loblivion of his work seem to have influenced the fate of this manuscript still unpublished nowadays.
Keyword: 1458-1530; 82; Ciències Humanes i Socials; Jacopo; Jerónimo; Jiménez de Urrea; Sannazaro
URL: http://hdl.handle.net/10803/111043
BASE
Hide details
5
La traducción de la Arcadia de Sannazaro por Jerónimo Jiménez de Urrea (S. XVI). Estudio y edición crítica
Cañas Gallart, Cecilia. - : Universitat de Barcelona, 2013
BASE
Show details
6
Carducci a la literatura catalana: recepció i traduccions
Edo Julià, Miquel. - : Universitat de Barcelona, 2007
In: TDX (Tesis Doctorals en Xarxa) (2007)
BASE
Show details
7
Carducci a la literatura catalana: recepció i traduccions
Edo Julià, Miquel. - : Universitat de Barcelona, 2007
BASE
Show details
8
Bibliografia filologica e risorse informatiche : le traduzioni della letteratura italiana in Spagna
In: Digital technology and philological disciplines. - Pisa [u.a.] : Ist. Ed. e Poligrafici Internazionli (2004), 129-143
BLLDB
Show details
9
"Il libro del Cortegiano" tradotto da Boscán: Nota su un "lapsus" maschile pro femminile
In: Quaderns d'Italià; Núm. 6 (2001): Maschile / femminile nella lingua e letteratura italiana. Masculí /femení a la llengua i literatura italiana; p. 101-108 (2001)
BASE
Show details
10
Essere / Esserci, e haber / estar
Muñiz Muñiz, María de las Nieves, 1945-. - : Universitat Autònoma de Barcelona, 1999
BASE
Show details
11
L' "essere", l'"esserci", l'"haber" e l'"estar"
In: Italiano & oltre. - Roma [u.a.] : Nuova Italia 12 (1997) 5, 287-306
BLLDB
Show details
12
L' "Antología de poetas líricos italianos" di Estelrich nell'"Epistolario" di Menéndez Pelayo : per una storia delle traduzioni della letteratura italiana in Spagna
In: Anuari de filologia. Secció G, Filologia Romància. - Barcelona 19 (1996) 7, 95-109
BLLDB
Show details
13
La letteratura
In: Lingua e cultura italiana in Europa. - Firenze : LeMonnier (1990), 277-331
BLLDB
Show details
14
'Da + infinito' e l'opposizione essere (esserci) : per una descrizione della lingua italiana su base contrastiva
In: Anuario de estudios filológicos. - Cáceres : Universidad de Extremadura 12 (1989), 229-239
BLLDB
Show details
15
"Da+infinito" e l'opposizione "essere/esserci". (Per una descrizione della lingua italiana su base contrastiva)
Muñiz Muñiz, María de las Nieves. - : Universidad de Extremadura. Servicio de Publicaciones, 1989
BASE
Show details
16
Testo e sintassi
In: Dalla parte del ricevente: percezione, comprensione, interpretazione. - Roma : Bulzoni (1988), 217-259
BLLDB
Show details
17
Comprensione linguistica e comprensione letteraria dei testi : analisi di un caso limite
In: Anuario de estudios filológicos. - Cáceres : Universidad de Extremadura 8 (1985), 201-215
BLLDB
Show details
18
Los sufijos en espanol e italiano : invitacion a la cautela en el aprendizaje del lexico
In: Le lingue del mondo. - Firenze : Valmartina 50 (1985) 1, 73-79
BLLDB
Show details
19
Comprensione linguistica e comprensione lettieraria dei testi: analisi di un caso limite
Muñiz Muñiz, María de las Nieves. - : Universidad de Extremadura. Servicio de Publicaciones, 1985
BASE
Show details
20
La lingüística aplicada en Italia
In: Revista española de lingüística aplicada, ISSN 0213-2028, Vol. 1, 1985, pags. 77-96 (1985)
BASE
Show details

Page: 1 2

Catalogues
0
0
0
0
0
0
0
Bibliographies
8
0
0
0
0
0
0
0
0
Linked Open Data catalogues
0
Online resources
0
0
0
0
Open access documents
14
0
0
0
0
© 2013 - 2024 Lin|gu|is|tik | Imprint | Privacy Policy | Datenschutzeinstellungen ändern